TRENING UMIEJĘTNOŚCI SPOŁECZNYCH

Celem zajęć TUS jest rozwijanie kompetencji społecznych. Trening Umiejętności Społecznych to jedna z najskuteczniejszych terapii wspierających rozwój, łagodzących lub zapobiegających problemom emocjonalnym. Pomaga też radzić sobie z trudnościami pojawiającymi się w zachowaniach u dzieci i młodzieży.

Dla kogo jest TUS? 

Zajęcia TUS są przeznaczone głównie dla dzieci i młodzieży przeżywających trudności w relacjach, ale nie tylko. Trening szczególnie polecany jest dzieciom z autyzmem, zespołem Aspergera, zaburzeniami zachowania oraz z ADHD. Bardzo dobre efekty obserwowane również są u dzieci lękliwych, nieśmiałych i wycofanych. Trening TUS przydatny jest dla dzieci, którym trudno zawierać przyjaźnie, ciężko poradzić sobie z przeżywanymi w relacjach emocjami, mimo, że na pierwszy rzut oka nie mają kłopotu z nawiązywaniem relacji rówieśniczych i funkcjonują nieźle w grupie. Niewielkie wsparcie może powodować dużą zmianę.  

TERAPIA RĘKI

Terapia Ręki ma na celu usprawnianie tzw. małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów dłoni i palców, jak również dostarczania wrażeń dotykowych i poznawania dzięki nim różnych kształtów, struktur materiałów oraz nabywanie umiejętności ich rozróżniania. Ale przede wszystkim służy do osiągnięcia samodzielności w podstawowych czynnościach życia codziennego.

CEL TERAPII RĘKI:

  • wspomaganie precyzyjnych ruchów rąk
  • poprawę umiejętności chwytu
  • wyuczenie zdolności skupienia uwagi, patrzenia
  • wzmacnianie koncentracji
  • poprawę koordynacji wzrokowo-ruchowej
  • przekraczanie linii środka ciała

DLA KOGO TERAPIA RĘKI?

  • dzieci niechętnie podejmujących czynności manualne (malowanie, lepienie z plasteliny, układanie drobnych przedmiotów),
  • dzieci mających problem z nauką czynności samoobsługi codziennej (ubieranie, wiązanie sznurowadeł, zapinanie guzików itp),
  • pacjentów mających wyraźnie obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyny górnej i obręczy barkowej,
  • pacjentów mających problem z koordynacją obu rąk podczas czynności manipulacyjnych,
  • osób wykonujących czynności wymagające dużej precyzji zbyt wolno lub za szybko i niedbale,
  • osób nie lubiących dotykać nowych i różnorodnych faktur,
  • osób, które dostarczają sobie dodatkowych doznań proprioceptywnych i domagają się zdecydowanego i mocnego ucisku dłoni np. siadają na własnych dłoniach, bardzo mocno zaciskają ręce na przedmiotach, uderzają rękami w przedmioty o ostrych i wyraźnych fakturach.
ARTETERAPIA

Arteterapia to terapia przez twórczość. Jej zadaniem jest pobudzenie aktywności i dostarczenie środków pozwalających poznać, uporządkować, wyrazić, zrozumieć własne emocje. Pomaga rozładować i odreagować negatywne dla zdrowia stany frustracji i napięć w społecznie akceptowany sposób. Daje poczucie bezpieczeństwa, dzięki któremu możemy bez żadnych oporów „opowiedzieć” o swoim buncie, niezrozumieniu, bólu. Wiele dzieci niepełnosprawnych ma zaburzona mowę i komunikację dzięki sztuce nawiązuje z nami kontakt, w jedyny możliwy dla siebie sposób, a także kształtuje swoją osobowość, pamięć, uwagę, a najważniejsze – poczucie wartości. 

INTEGRACJA SENSORYCZNA

Integracja sensoryczna to inaczej proces organizacji wrażeń zmysłowych, który rozpoczyna się już w życiu płodowym. Dzięki prawidłowemu procesowi integracji sensorycznej możemy właściwie reagować na odbierane przez nasze zmysły bodźce. Integracja sensoryczna obejmuje wzrok, węch, słuch, dotyk i smak. Niestety u niektórych dzieci mogą pojawić się pewnego rodzaju zaburzenia. Mogą pojawić się one na skutek uszkodzenia słuchu, rozwoju wady wzroku lub uszkodzenia narządów odbierających zmysły. Nieprawidłowości w sensoryce mogą znacznie obniżyć komfort życia dziecka i odbić się na jego dorosłym życiu.

Metoda Terapii Integracji Sensorycznej skierowana jest do dzieci:

  • z trudnościami w uczeniu się,
  • z problemami z koncentracją uwagi,
  • słabo czytających i piszących,
  • ze wzmożoną aktywnością ruchową,
  • z opóźnionym rozwojem mowy,
  • z trudnościami w uczeniu się nowych umiejętności ruchowych,
  • z kłopotami w nabywaniu umiejętności samoobsługowych,
  • zbyt dużą lub zbyt małą wrażliwością na określone smaki, zapachy, dźwięki, bodźce dotykowe, wzrokowe i ruch,
  • z niską samooceną,
  • z trudnościami w kontaktach z rówieśnikami,
  • z problemami z koordynacją ruchową.
Logopeda

Logopeda to terapeuta zajmujący się pomocą dla dzieci, młodzieży, z takimi zaburzeniami wymowy, jak np. seplenienie, rotacyzm, jąkanie, terapią dzieci z niedosłuchem, rozszczepem i upośledzeniami w różnym stopniu. Zadaniem logopedy jest zapobieganie zaburzeniom mowy (profilaktyka), rozpoznawanie (diagnoza) oraz usuwanie wad wymowy w trakcie terapii logopedycznej.

Skorzystaj z konsultacji logopedycznej, jeśli Twoje dziecko:

  • Skończyło 12 miesięcy, a nie wypowiada żadnych, najprostszych słów (typu: mama, tata, baba, bobo itd.).
  • Skończyło 24 miesiące, a nie łączy dwóch elementów razem (np.: mama am, bobo je, tata aaa (tata śpi) ) i/lub wypowiada tylko kilka słów.
  • Skończyło 3 rok życia, a jego mowa jest bardzo niezrozumiała dla otoczenia (często rozumiesz go tylko Ty – jego mama).
  • Skończyło 3 rok życia, a zauważasz, że w wymowie zamienia głoski dźwięczne na bezdźwięczne, np.: zamiast balon- palon, zamiast góra-kura.
  • Podczas mówienia wkłada język między zęby.
  • Wydaje Ci się, że cały czas mówi przez nos lub ma problemy ze słuchem.
  • Masz wątpliwości co do prawidłowej budowy jego narządów artykulacyjnych.
  • Skończyło 4 rok życia, a głoski s, z, c, dz wypowiada jako ś, ź, ć, dź (np.: sanki- sianki).
  • Skończyło 4 rok życia, a w jego wymowie nie zauważasz pierwszych prób wymowy głosek sz, rz, cz, dż.
  • Skończyło 5 rok życia, a w jego wymowie nie zauważasz prób wymowy głoski [r].
  • Jest już uczniem pierwszych klas szkoły podstawowej, a ma ogromne problemy z nauką czytania i pisania.
  • Podczas czytania myli litery podobne (P-B, A-Y), przestawia litery w wyrazie lub wyrazy w zdaniu, pomija elementy zdania.
Psycholog

Psycholog dziecięcy zajmuje się diagnozą problemów oraz zaburzeń występujących u dzieci, a także poradnictwem rodzinnym. Do psychologa dziecięcego warto udać się, jeśli martwi nas rozwój emocjonalno-społeczny czy intelektualny dziecka. Rozmowa z psychologiem dziecięcym pomoże lepiej zrozumieć sytuację dziecka a w razie potrzeby wdrożyć odpowiednią psychoterapię.

Skorzystaj z pomocy psychologa jeśli dziecko wykazuje:

  • trudności z funkcjonowaniem w grupie rówieśniczej,
  • zachowania agresywne,
  • złość,
  • widoczne trudności w radzeniu sobie z emocjami,
  • poważne zmiany w życiu rodzinnym np. rozwód rodziców, zmiana szkoły,
  • śmierć bliskiej osoby, poważne choroby w domu,
  • nieprawidłowy rozwój dziecka – odbiegający od normy,
  • uzależnienie od gier komputerowych,
  • trudne przeżycia np. doświadczanie przemocy,
  • problemy z nauką i koncentracją, nadpobudliwość,
  • poważne konflikty z rodzeństwem,
  • nadmierne lęki lub nieśmiałość utrudniająca kontakty społeczne,
  • nagłe zmiany w zachowaniu dziecka.
Wczesne Wspomaganie Rozwoju

Wczesne wspomaganie rozwoju (WWR) to wielospecjalistyczne i wielokierunkowe działania mające na celu poprawę funkcjonowania dziecka w tym obszarze rozwojowym, który jest zaburzony. Działania WWR mogą być realizowane już od pierwszych dni życia i trwają do momentu podjęcia przez dziecko nauki w szkole. Można je zakończyć wcześniej, jeżeli terapeuci prowadzący terapię stwierdzą, że założone cele zostały osiągnięte.

Dla kogo?

Wczesne Wspomaganie Rozwoju jest przeznaczone dla najmłodszych dzieci od 0 do 7 roku życia z określoną niepełnosprawnością posiadających opinię o potrzebie tego wspomagania wydaną przez publiczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną. Podstawowe założenie to prowadzenie oddziaływań w takim kierunku, aby dziecko zostało przygotowane do podjęcia nauki w szkole oraz prawidłowo funkcjonowało w obszarze poznawczym, emocjonalnym, społecznym i fizycznym.